همه ی وجودم عباس
ای بود و نبودم عباس
ابوفاضل،ابوفاضل...
غوغای ِ عطش بر پا شده
خیمه ها لب ریز ِ سراب
دل ِ همه رو خون می كنه
قحطی ِ آب قحطی ِ آب
اما یكی آروم نمیشه
مونده دلش در تب و تاب
از تشنگی داره می میره
شش ماه ی نازه رباب
چشمارو گریون میكنه
سقا رو دل خون میكنه
قلب ِ عمو دیگه طاقت نداره
میره شاید یه كمی آب بیاره
تا كه علی آروم بگیره
رو دستای ِ مادر نمیره
تا چشم ِ حسین خون نباره
قلب ِ حرم بی شكیب ِ
خیلی آقامون غریب ِ
همه ی وجودم عباس
ای بود و نبودم عباس
ابوفاضل،ابوفاضل...
كنار ِ شریعه رسیده
غم دلشو آب میكنه
آتیش می گیره چشم ترش
مشكو كه سیراب می كنه
خونكای آب و میبینه
اما نمی نوشه ز آب
با دلی پر از حسرت و غم
باز یاد ِ ارباب می كنه
غم نداره توی ِ وفا
تكیه گاه ِ خون ِ خدا
سقا به سوی حرم پر كشیده
اما چرا امیدش نا امیده
هم مشك آبش رفته ز دست
هم محراب ابرو ها شكست
میرسه حسین قد خمیده
علقمه شد دریای خون
نقش زمین ِ آسمون
همه ی وجودم عباس
ای بود و نبودم عباس
ابوفاضل،ابوفاضل...
نظرات شما عزیزان:
برچسبها: